Horeca-man

Je opgeven voor een wandeltocht met mensen die je niet kent is best spannend.
Al is het gezamenlijke doel , het wandelen, een goede ijsbreker.
Aan het einde van de dag lijkt het net of je elkaar al langere tijd kent.
Na zo’n wandeldag wilde ik voor het naar huis rijden nog even naar het toilet. Ik liep het restaurant in waar we ’s morgens koffie hadden gedronken, ik wist de weg.
Toen ik klaar was liep ik op de barman af (hij stond er vanmorgen niet) met de vraag of hij nog iets van me kreeg. Zijn antwoord: ‘ben je gek, mevrouw, ik ben allang blijf dat u het vraagt!

Op zo’n moment realiseer ik me: fijn om fijne mensen te ontmoeten.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *